رویای ریاست جمهوری با دوستی خاله خرسه

به گزارش بوشهرنیوز ، در سنوات قبل روسای جمهوری که خود نیز به حق از فرهیختگان و مصداق بارز رجل سیاسی بوده اند
در کنار داشته های فردی ,خانوادگی , نفوذ کاریزماتیک و توانائی در  بسیج بخشی از افکار عمومی و توده مردم را نیز داشته اند .

همپای آن  از حمایت جریانات، گروه ها و احزاب ملی با پتانسیل جذب نظرات حزبی و نفوذ در توده مردم ، با بهره گیری از دانش و اصالت دبیرکل آن حزب ، از کاندیدایی که مصداق رجل سیاسی بود باعث میگردید

که نهایتا سرنوشت کشور در دستان ،  و ردای ریاست جمهور بر قامت فردی برای دو دوره چهارساله قرار گیرد

هر چند که روسای جمهور پس از جنگ ، کاستی هایشان در بکارگیری نیروی انسانی کارآمد برای بهبود فضای کسب و کار ، یا سیاست مدون اقتصادی ،سیاست داخلی و خارجی پس از مدتی هویدا میگشت و نیز کمبود نیروی تحول خواه و متحول ساز از همان روز پس از سوگند با انتخاب وزیران و مدیران سازمانهای تحت  مدیریت دولت مستقر ، خود را نمایان میساخت
اما کمتر رای دهنده ای تا قبل از پیروزی، در توانایی کاندیدای خود و  نیروهای تحت امرش در سپردن عنان جان و مال و ناموس ملی و  ملت در دستانشان ، تردیدی می کرد..

سوال اینجاست  چرا در مورد اقای قالیباف همانگونه که در دوره های ۸۴ و ۹۲ نشان داد اینگونه نبوده و نیست
در این فقره باید گفت مشکل مردم  و اجتناب از انتخاب وی ، اعتقاد و اعتماد به ایشان در عملگرایی و توانائی اصلاح امور نیست

بلکه این بی اعتمادی و ناکارآمدی در وجود اطرافیان و کادر اصلی ایشان است که  ضعف آنان پیشاپیش در منظر اهل فن و فهم نمایان است از همین روی  مردم خود را هرگز نخواهند بخشید  که مصداق مَثَل _افسار شتر را بر دم خر بستن_  گردند.

علیهذا نگارنده بعنوان یکی از دوستدارن قالیباف  به ایشان هشدار میدهد ، اگر قصد دارد ردای جمهور بر قامتش نشسته و برازنده گردد تا تحولی ایجاد نماید،  باید بداند تحول در انتخاب کادر حامیان و برنامه ریزان در حلقه اول و دوم خود ، اولی تر بنظر میرسد.

صلاح مملکت خویش خسروان دانند

نویسنده : عبدالله عاصی