رازِ حماسه در دفاع مقدس

بوشهرنیوز- چندی روزیست آخرین روز از هفته دفاع مقدس را پشت سر گذاشته ایم. هفته‌ای که یادآور رشادت‌ها و جانفشانی‌ها و فداکاری‌ها و حماسه‌های بی‌نظیر و منحصر به فرد است.

با وجود اینکه ۳۱ سال از پایان جنگ تحمیلی می‌گذرد، اما کماکان این دوران به صورت «ذخیره استراتژیک» مورد استفاده ملت ایران در مواجهه با خطرات و مشکلات است.

وقتی جنگ آغاز شد هیچ محاسبه‌گر مادی و نیز هیچ محاسبه‌ مادی وجود نداشت که روی احتمال برون‌رفت ایران از این جنگ بدون آنکه دچار تغییرات اساسی سیاسی و جغرافیایی شود، حسابی باز کند.

بر همین اساس رژیم عراق اگرچه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی نیز از نظر نظامی خود را در موضع برتر می‌دید، با پیروزی انقلاب و به‌هم ریختگی‌ها و ضعف‌هایی که به طور طبیعی در سال‌های اولیه هر انقلابی روی می‌دهد، هیچ تردیدی نداشت که تهران یا طی چند هفته سقوط می‌کند و یا در فرودگاه به استقبال «هیئت بغداد» می‌آید، تا به طور مسالمت‌آمیز خواسته‌های عراق را عملیاتی کند.

اما در مقام عمل، دشمن تا بن دندان مسلح به هدف و آرزوی خبیث خود نرسید و رزمندگان انقلاب اسلامی و جوانان فداکار و حماسه‌ساز با جانفشانی‌های خود دشمن و اعوان و انصار بین‌المللی خود را شکست دادند.

عنصر معنویت یکی از عناصر مهم و موثر برتری‌ساز ایران در جنگ بود، توسل و توکل و به صورت کلی معنویت رزمندگان در دوران هشت سال دفاع مقدس تبدیل به یک ایدئولوژی شده بود.

در جبهه عراقی نیروی رزمی حتی اگر اعتقادی هم به میدان می‌آمد این اعتقاد ناشی از اعتقاد به یک حزب یا یک شخص بود، اما در جبهه ایران از آنجا که این اعتقاد با یک آرمان بلند ـ رضایت خدای متعال ـ گره خورده بود از مانایی و استحکام بسیار بیشتری برخوردار بود.

توسل به ائمه معصومین علیهم‌السلام اجمعین و به خصوص توسل به حضرت اباعبدالله الحسین و حضرت صدیقه طاهره سلام‌الله علیهما، نقش بسیار اساسی در روحیه‌دهی و استقامت رزمندگان داشت و روی توکل آنان در حین جنگ تأثیر می‌گذاشت.

نقش توکل و توسل تا آنجا بود که نوعاً رزمندگانی که امکانات کمتری داشتند مقاومت بیشتری می‌کردند. در این جنگ جوهر انسانیت می‌جوشید و جلوه‌های عجیبی از اخلاص و عبودیت بروز می‌کرد و این جلوه معنوی تا آنجا بود که بعضی از عرفای نامی مثل میرزا جواد آقای تبریزی می‌فرمودند: حاضرم همه عمر نماز شبم را به یک رزمنده بدهم و حال یک ساعت او را از آن خود کنم.

همچنین حضرت امام خمینی(ره‌) می‌فرمودند: «این وصیت‌نامه‌هایی که این عزیزان می‌نویسند، مطالعه کنید. پنجاه سال عبادت کردید و خدا قبول کند؛ یک روز هم یکی از این وصیت‌نامه‌ها را بگیرید و مطالعه کنید و تفکر کنید. این جوان‌های ما که علیل شدند الان هم وقتی می‌آیند از من می‌خواهند که دعا کنم که اینها شهید بشوند، پایش را از دست داده، عصا زیر بغلش هست، لکن ‌گریه می‌کند و می‌خواهد که دعا کنیم شهید بشود. از اینها یک قدری تعلم پیدا کنید».

بدون شک بسیاری از این معادله‌های جنگ با توسل و توکل رزمندگان از حالت طبیعی خود خارج می‌شد و به تعبیری کن فیکون می‌کرد که این حاصل ایمان راسخ رزمندگان به خداوند متعال و توسل آنها به اهل‌بیت عصمت و طهارت است.

طبیعتا این عنصر اگر کماکان با همان اعتقاد زمان جبهه و جنگ در میان مدیران و کارگزاران و مسؤولان جاری و ساری شود قطعا میدان‌ها و خرمشهرهای زیادی در عرصه‌های مختلف آزاد خواهد شد.

انتهای پیام/