آسید‌علی‌آقا، جانشینِ صالحِ استاد مطهری از منظرِ امام(ره)

بوشهرنیوز- این روزها یاد و خاطره شهید مطهری بزرگ در ذهن‌ها دوباره تداعی شد و مجددا روح این مرد بزرگ در جامعه به پرواز درآمد تا بدانیم کشور ما چه نعمتی را در دل خود قرار داده بود.

چهل روز پس از شهادت استاد آیت الله مرتضی مطهری، جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران که هنوز داغدار شهادت استاد بزرگ خود و متفکر اسلامی شهید مطهری بودند روز چهارشنبه ۲۳ خرداد ۵۸ رهسپار قم شدند و در محل اقامت امام خمینی با امام عزیز دیدار کردند.

دانشجویان چهلمین روز شهادت استاد مطهری را به رهبر محبوب خود تسلیت گفتند و از امام درخواست رهنمود و راهنمایی کردند و نیز برای جایگزینی مطهری راهکاری طلب نمودند.

حضرت امام(ره) در این دیدار سخنان مبسوط و ارزشمندی بیان کردند که در جلد ۸ صحیفه امام از صفحه ۱۳۴ تا صفحه ۱۴۵ منعکس شده است.

در بخشی از سخنان امام(ره) چنین آمده است: «… و ما اگر دانشگاهمان اداره نشود، کارمان زار است. دانشگاه، تمام مسائل به دست دانشگاه است … اشخاصی که می توانند در آنجا (دانشگاه) بیایند حرف بزنند، بروید پیدایشان کنید، بردارید بروید دعوتشان کنید به دانشگاه. البته من آسید‌علی‌آقا را صالح می‌دانم برای این کار…».

امام(ره) راه را نشان دادند و گزینه مناسب و شایسته برای جایگزینی مطهری عزیز را معرفی کردند.

پس از این دیدار، دانشجویان به دیدار آیت الله سید علی خامنه‌ای رفتند و از ایشان برای حضور در دانشگاه تهران دعوت کردند. این دعوت مقدمه برپایی نماز وحدت ظهر و عصر و سخنرانی هفتگی و پرسش و پاسخی شد که هر هفته ظهر روز دوشنبه و گاهی به مدت سه تا چهار ساعت برگزار می‌شد و آیت الله خامنه‌ای با صبوری و بردباری و روی گشاده پس از امامت نماز جماعت ظهر و عصر و ایراد سخنرانی به پرسش‌های متنوع و گوناگون دانشجویان پاسخ می‌دادند.

این برنامه تا اوایل مهر ماه ۵۹ ادامه داشت اما به دلیل آغاز جنگ تحمیلی و حضور آیت الله خامنه ای به عنوان نماینده حضرت امام در مناطق عملیاتی متوقف شد.

هنوز هم اگر آن سخنرانی ها و شروح پاسخ آیت الله خامنه ای به پرسش‌های دانشجویان نگاه کنیم، طراوت و تازگی و پختگی و مهمتر از همه مهربانی و رابطه پدر و فرزندی در آن جلسات، چشم نواز و دلنشین است.

در پایان هم یک نکته‌ای را از شهید بزرگوار و متعالی، شهید مطهری نقل کنیم.

ایشان در پاسخ به این سئوال که چرا مقام معلم و مربی بیش از والدین است، فرمودند چرا که والدین سازنده شخص یک فرد هستند اما مربی و معلم سازنده شخصیت!