بعد از رسول خدا چه کردیم…؟!

به گزارش بوشهرنیوز؛ بی تردید روز رحلت پیامبر اکرم(ص) غمگنانه ترین روز و مصیبت بارترین موعد برای تمامی مسلمانان جهان است.

روزی که پدری مهربان و پشتوانه ای امین و تکیه گاهی مطمئن را از دست دادیم و غم فقدانش با هیچ مرهمی قابل ترمیم نبود و نیست.

جهان هنوز هم پس از هزاروچهارصد سال، عزادار نبی مکرم اسلام است و خلأ وجودی او امروز بیش از هر زمان دیگری به چشم و دل می آید.

گرچه رسول خدا به ظاهر نیست اما آموزه ها و یادگارهای او که هستند پس چرا نسبت بدانها بی توجه ایم و به کار نمی بندیمشان.

براستی رسول خدا که بود و نسبت به ما امتش چه حسی داشت؟

قطعا پاسخگویی به سوالی اینچنین در مجالی ضیق و کوتاه ممکن نیست اما «آب دریا را اگر نتوان کشیدف هم به قدر تشنگی باید چشید».

رسول رحمت و مهربانی، اشرف رسولان و خلاصه خداوند حضرت محمدمصطفی- صلی الله علیه و آله و سلم- نماد مهر و نمود رأفت و دلسوزی و عشق به امت خویش بود.

پیامبری که در طول سالهای حیات طیبه اش لحظه ای آرام و قرار نداشت و فکر و ذکر امت تا واپسین لحظه های عمر، رهایش نکرد.

پیامبری که خون دلها خورد و غمها به دل نهاد و بار رسالت را بر دوشهای خسته و زخم خورده اش کشید و هدایت امت و فلاح و رستگاری مردمان، تنها دغدغه اش بود.

پیامبری که سنگ بر شکم می بست، طبیب دوار امت بود و تیماردار همه محرومان و آسیب دیدگان از فقر فکری و نداری معیشتی.

پیامبری که نیامد مگر برای اتمام مکارم اخلاق و نبود مگر نماد رحمت برای همه اهل عالم.

براستی کدام پیامبر و رهبری را می شناسیم که اینچنین دلسوز و نگران امتش باشد و به سان پدری مهربان و حتی مهرباتر از پدر، غمخوارشان.

و ما مسلمانان این دوران چه کردیم با میراث آن حضرت؟

سوالی که هر صبح و شام باید از خود بپرسیم و جوابی که باید دل و دیده و روح و روانمان را آماده عزیمت در بارگاه پیروی از آن حضرت گرداند و…و مسلمان شویم که:

یا ایها الذین امنوا امنوا…!

در روایت آمده است رسول الله«ص» هر دو آیـه ای را که دعـا و شفاعت حضرت ابراهیم«ع» و حضرت عیسی«ع» درمورد اُمتهای شان ذکر شده بود ، تلاوت می فرمودپس آنگاه دستهایش را بلند می کرد و چنین میگفت: خداوندا! اُمت من ، اُمت من! خداوند متعال به حضرت جبراییل «ع» خطاب فرمود نزد پیامبرم برو و بگو که چرا چنین تضرع و گریه میکند؟ حضرت جبراییل«ع» پس از رسیــدن به خدمت پیامبراسلام«ص» و مــطرح کردن سوال ، پـیـام رسول خدا«ص» را به خداوند ابــلاغ کرد  و خدای متعال فـــرمود : به پیامبرم بگو تو را در مورد اُمتت راضی خواهم کرد.

و بنابر روایتی دیگر آن حضرت در آخرین حج خود وقتی به صحرای منا آمد به اصحابش دستور داد دو گـوسفند برایش اورده و قربانی کنند یکی را ذبح کردند و فرمودند این مال خودم و دیگری را هم ذبح کرده و فرمــودنــد خدایا شاید این آخرین حج من باشد و شاید این سال آخر حیاتــم باشد این گوسفند را ذبح و قربانی می کنم از طرف تمام جوانان اُمتم.

آری؛ چنین رحمت و دلسوزی و چنان حزن و امید و تلاشی برای صلاح امت و فلاح مردمان، در هیچ کجای تاریخ یافت نمی شود و پیامبر رحمت و مهر ما یگانه تمام دورانها و عصاره تمام خوبیها و زیباییهاست.

براستی اگر منویات و آموزه های این مرد مردستان طه و یادگار تمام خوبیها نصب العین ما مسلمانان این دوران بود روزگارمان دیگر بود و سرنوشتمان دیگر.

همو که فرمود: «من اصبح من امتی وهمته غیر الله فلیس من الله‏»

بحار؛ ج ۷۰، ص ۲۴۳، ح ۱۲

هر فردى از امت اسلامى، اگر همت روزانه و اهتمام هر بامدادش، چیزى غیر از خداوند باشد، از خدا بیگانه است و چنین شخصى، الهى نمى‏اندیشد و براى خدا کار نمى‏کند و در نتیجه، حشر او نیز با انگیزه موهوم غیرخدایى خواهد بود. (به نقل از آیت الله جوادی آملی – کتاب ولایت فقیه، ص۲۹۴ )

و نیز یادآور شد: «مَنْ أصْبح لا یَهْتمُّ بِأمورُ الْمسلمینَ فَلیْس منهم و من سَمِعَ رَجلاً یُنادی یا لَلْمسلمینَ فَلم یُجبه فلیْسَ بِمًسلمٍ.»

اصول کافی، ج ۲ / صفحه ۱۶۴، حدیث ۵٫

کسی که در هر صبحگاه به امور مسلمین همّت نگمارد و در اندیشه کارهای آنان نباشد از آنها نیست، و کسی که بشنود مردی فریاد می زند و کمک می طلبد و به او کمک نکند مسلمان نیست.

براستی با این ملاک و میزان و معیار که در کلام گهربار رسول خدا موج می زند ما نیز مسلمان واقعی و حقیقی هستیم؟ فتأمل جیدا”!

و مگر نه اینکه اگر مسلمانان به حقیقت فرائض دینی شان توجه می کردند و مبادرت می ورزیدند، اوضاع جوامع اسلامی چه در درون و په در برونشان بیش و پیش از این به سمت و سوی رهاوردهای معنوی و معرفتی آن رسول مکرم شبیه و نزدیک می شد؟

قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : إنَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ لَیُبْغِضُ الْمُؤْمِنَ الضَّعیفِ الَّذی لادینَ لَهُ، فَقیلَ: وَ ما الْمُؤْمِنُ الضَّعیفُ الَّذی لا دینَ لَهُ؟ قالَ: اَلذّی لا یَنْهی عَنِ الْمُنْکَرِ.

«وسائل الشّیعه، ج ۱۶، ص ۱۲۲، ح ۲۱۱۳۹»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: همانا خداوند دشمن دارد آن مؤمنی را که ضعیف و بی دین است، سؤال شد: مؤمن ضعیف و بی دین کیست؟ پاسخ داد: کسی که نهی از منکر و جلوگیری از کارهای زشت نمی کند.

و آیا امروز من و تو می توانیم خود را در جرگه آمران به معروف و ناهیان از منکر واقعی بدانیم و بنامیم؟

قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : عَجِبْتُ لِمَنْ یَحْتَمی مِنَ الطَّعامِ مَخافَهَ الدّاءِ، کَیْفَ لایَحْتمی مِنَ الذُّنُوبِ، مَخافَهَ النّارِ.

«بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۳۴۷، ح ۳۴»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: تعجّب دارم از کسانی که نسبت به خورد و خوراک خود اهمیّت می دهند تا مبادا مریض شوند ولیکن اهمیّتی نسبت به گناهان نمی دهند و باکی از آتش سوزان جهنّم ندارند.

و تردیدی نیست که وضع امروز مسلمانان چه خوب و چه بد؛ چه امیدبخش و چه نگران کننده چه در اتفاق چه در تفرق چه در شادی و چه در غم همگی برامده از راه و روشی است که برگزیده اند و میزان تطبیقی که با مرام و منش و منویات آن رسول گرامی و مرد آسمانی داراست.

قال رَسُولُ اللّهِ – صلی الله علیه وآله – : حُبُّ الْجاهِ وَ الْمالِ یُنْبِتُ النِّفاقَ فِی الْقَلْبِ، کَما یُنْبِتُ الْماءُ الْبَقْلَ.

«تنبیه الخواطر، ص ۲۶۴»

رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: علاقه نسبت به ریاست و ثروت سبب روئیدن نفاق در قلب و درون خواهد شد، همان طوری که آب و باران سبب روئیدن سبزیجات می باشند.

و این گلگفته های حکمی و تشعشعات نورانی که از منبع فیض و جلال و جمال آن آینه صیقلی و تابنده حقیقت الهی سرچشمه می گیرد می تواند و باید چراغی باشد فرا راه ما تا از دام بلا برآئیم و در ساحل آرامش سکنی گزینیم.

آری؛ بی تردید روز رحلت پیامبر اکرم(ص) غمگنانه ترین روز و مصیبت بارترین موعد برای تمامی مسلمانان جهان است.

روزی که پدری مهربان و پشتوانه ای امین و تکیه گاهی مطمئن را از دست دادیم و غم فقدانش با هیچ مرهمی قابل ترمیم نبود و نیست.

جهان هنوز هم پس از هزاروچهارصد سال، عزادار نبی مکرم اسلام است و خلأ وجودی او امروز بیش از هر زمان دیگری به چشم و دل می آید.

گرچه رسول خدا به ظاهر نیست اما آموزه ها و یادگارهای او که هستند…

بیش از این وفادارشان باشیم!