میانجی گرانی که خود متهمند

بوشهرنیوز- اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل با حضور اکثر کشورهای جهان از جمله جمهوری اسلامی ایران در نیویورک برگزار شد.

اجلاسی که بیش از همیشه به دلیل حوادث و اتفاقات اخیر در سطح جهان و منطقه خاورمیانه از اهمیت و حساسیت خاص و منحصر به فردی برخوردار بود.

آن چه که در حاشیه این اجلاس در رابطه با جمهوری اسلامی ایران در حال انجام و چینش بود، همسویی سه قدرت اروپایی فرانسه، آلمان و انگلستان برای وادارسازی ایران به مذاکرات جدید و نو بوده است.

مذاکره‌ای که مدنظر این سه کشور همفکر با آمریکا بود بر حول و محور مباحث برجامی، منطقه‌ای و نظامی ایران می‌چرخید.

اگر روشن‌تر بخواهیم عنوان کنیم، همان سیاست مستکبرانه و غیر متعهدانه آمریکا از سوی این سه کشور اروپایی در حال انجام یا به اصطلاح درست در حال توطئه‌چینی است.

بیانیه این کشورها در انتساب حمله آرامکو به ایران بخشی از سیاست فشار آن‌ها به تهران جهت اعتباربخشی به دوگانه مذاکره- جنگ می باشد.

هرچند اختلافات تاکتیکی میان اروپا و آمریکا مشهود است اما درنهایت نه اروپا توان اجرای تعهدی بدون مجوز آمریکا را دارد و نه اراده این کار را.

سیاست آمریکا در قبال ایران همانی بود که ترامپ در مجمع عمومی به‌صراحت اعلام کرد: «تحریم‌های ایران لغو نمی‌شود بلکه بیشتر هم خواهد شد».

نباید این اشتباه راهبردی را تکرار و تصور کرد که هدف آمریکا از مذاکره با ایران کاهش تحریم‌هاست. به ویژه در زمانی که این کشور به این نتیجه رسیده باشد که فشار نظامی دیگر اهمیت ندارد و تنها ابزار برای آنها تداوم فشار حداکثری است.

بر همین اساس آمریکا ورای لفاظی ظاهری هیچ علاقه‌ای به مذاکره محتوایی نداشته و قرار نیست وارد هیچ مصالحه میان‌مدت و درازمدتی با ایران شود مگر آنکه تمامی به‌اصطلاح تهدیدات هسته‌ای، منطقه‌ای و دفاعی ایران را طی توافق درازمدت، پایدار برگشت‌ناپذیر خنثی نماید.

حال اکنون این سه کشور در حکم فرستاده آمریکا در حال میانجیگری هستند در حالی که خود آنها نیز در محل اتهام قرار دارند که چرا به وعده‌های برجامی خود عمل نمی‌کنند.